သီးႏွံအထြက္တုိးေစရန္ အားထားစရာ သဘာ၀ေျမၾသဇာသီးႏွံပင္မ်ား
အသက္ရွင္ႀကီးထြားရန္ႏွင့္ မ်ဳိးဆက္ျပန္႔ပြားေရးအတြက္ အာဟာရ ဓာတ္ ၁၆ မ်ဳိး
လိုအပ္သည္။ အဆိုပါ လိုအပ္သည့္ဓာတ္မ်ားကို ေလႏွင့္ ေျမႀကီးမွ စုပ္ယူသည္။
ကာဗြန္၊ ေအာက္ဆီဂ်င္၊ ဟုိက္ဒ႐ိုဂ်င္ႏွင့္ ႏိုက္ထ႐ိုဂ်င္တခ်ဳိ႕ကို ေလမွ
စုပ္ယူၿပီး က်န္ႏိုက္ထ႐ိုဂ်င္၊ ေဖာ့စဖရပ္၊ ပို တက္စီယမ္ႏွင့္
အနည္းလိုအာဟာရဓာတ္ မ်ားကို ေျမႀကီးမွ စုပ္ယူသည္။စပါးရင့္မွည့္ခ်ိန္တြင္
ေကာက္႐ိုးႏွင့္ ႐ိုးျပတ္မ်ားသည္ ေျမႀကီးထဲမွ ႏုိက္ထ႐ိုဂ်င္ဓာတ္ ၄၀
ရာခိုင္ႏႈန္း၊ ေဖာ့စ္ဖရပ္ ၃၀ ရာခုိင္ႏႈန္းမွ ၃၅ ရာခုိင္ႏႈန္း၊
ပိုတက္စီယမ္ဓာတ္ ၈၀ ရာခုိင္ႏႈန္းမွ ၈၅ ရာခုိင္ႏႈန္း၊ ဆာလ္ဖာဓာတ္ ၄၀
ရာခုိင္ႏႈန္းမွ ၅၀ ရာခုိင္ႏႈန္းထုတ္ႏုတ္သံုးစြဲသြားသည္။ဤကဲ့သုိ႔
သီးႏွံပင္မ်ားက ေျမႀကီးထဲရွိ အာဟာရဓာတ္မ်ားကို စုပ္ယူသြားသည့္အတြက္
ေျမႀကီးထဲတြင္ အဟာရဓာတ္မ်ား တျဖည္းျဖည္းေလ်ာ့ နည္းသြားသည္။ စပါးသီးႏွံတြင္
ရိတ္သိမ္းၿပီး ႐ိုးျပတ္ႏွင့္ ေကာက္႐ုိးကုိ မီး႐ိႈ႕ပစ္ပါက ႏိုက္ထ႐ို
ဂ်င္အားလံုးဆံုး႐ႈံးသြားသည္။ ထုိ႔အတူ ေဖာ့စဖရပ္ ၂၅ ရာခုိင္ႏႈန္း၊
ပိုတက္စီယမ္ ၂၀ ရာခုိင္ႏႈန္း၊ ဆာလ္ဖာ ၅ ရာခုိင္ႏႈန္းမွ ၆၀
ရာခုိင္ႏႈန္း၊သြပ္ဓာတ္ႏွင့္ ဆီလီကာဓာတ္မ်ားလည္း ဆံုး႐ႈံးသြားသည္။ သို႔အတြက္
တခ်ဳိ႕ႏုိင္ငံမ်ားတြင္ ႐ိုးျပတ္ကို
မီး႐ိႈ႕မပစ္ရန္တားျမစ္လ်က္ရွိသည္။သီးႏွံပင္မ်ားက
ထုတ္ႏုတ္စုပ္ယူသြားသည့္အတြက္ ကုန္ခန္းသြားေသာ အဟာရဓာတ္မ်ားကို
ျပန္လည္ျဖည့္ဆည္းမေပးပါက အဟာရဓာတ္ခန္းေျခာက္သြားၿပီး ေျမ
ႀကီးပ်က္သုဥ္းသြားသည္။ ဤအျဖစ္အပ်က္မ်ဳိးကုိ လယ္သမားႀကီးမ်ားက ေျမကန္း
သြားသည္ဟု ေခၚၾကသည္။ယခုေခတ္ကဲ့သို႔ သီးထပ္၊ သီးညႇပ္ မ်ားမ်ား
စုိက္ပ်ဳိးေသာအေျခအေနတြင္ အာဟာရဓာတ္မ်ား ျပန္လည္ျဖည့္စြမ္းေပးၿပီး
ေျမႀကီးကို အားျဖည့္ေပးရန္ ပိုမုိလုိအပ္ သည္။ အာဟာရဓာတ္မ်ား
ျပန္လည္ျဖည့္စြမ္းသည့္အခါ ႏိုက္ထ႐ိုဂ်င္၊
ေဖာ့စ္ဖရပ္ႏွင့္ပိုတက္စီယမ္မ်ားအတြက္ ဓာတ္ေျမၾသဇာ မ်ားကို ထည့္ေပးျခင္းက
ပိုိမုိထိေရာက္ သည္။ က်န္အနည္းလို အာဟာရဓာတ္မ်ားအတြက္ သဘာ၀ေျမေဆြး၊
ေျမၾသဇာမ်ား ကို ထည့္ေပးပါက ပို၍အက်ဳိးရွိသည္။ဓာတ္ေျမၾသဇာမ်ားကို
သံုးသည့္အခါ ဓာတ္ေျမ ၾသဇာတစ္မ်ဳိးတည္း ဆက္တုိက္သံုးပါက ေရရွည္တြင္
ေျမဆီလႊာပ်က္စီးၿပီး၊သီးႏွံ အထြက္က်ေစသျဖင့္ ဓာတ္ေျမၾသဇာႏွင့္
သဘာ၀ေျမၾသဇာကို အခ်ဳိးညီညီေရာစပ္ အသံုးျပဳရန္ လုိအပ္သည္။ဤသို႔ဆုိလွ်င္
သဘာ၀ေျမၾသဇာမ်ားမ်ားရရွိရန္
လိုအပ္မည္ျဖစ္သည္။ထုိ႔ေၾကာင့္သဘာ၀ေျမၾသဇာမ်ားမ်ားရႏုိင္သည့္ နည္း
လမ္းေကာင္းမ်ားကို တင္ျပပါမည္။
သဘာ၀ေျမၾသဇာရရွိႏိုင္ေသာအေျခခံအရင္းအျမစ္မ်ားမွာ တိရစၦာန္အညစ္ အေၾကး၊
ႏြားေခ်း၊ ၾကက္ေခ်း၊ ၀က္ေခ်း၊ ဘဲေခ်း၊ လင္းႏို႔ေခ်း၊ ငါး၊ ပုစြန္၊
ခ႐ု၊ဂဏန္း စသည့္ ခႏၶာကိုယ္အႂကင္းအက်န္းမ်ား၊ တိရစၦာန္အ႐ိုးမႈန္႔မ်ား၊
““ေက်းရြာအမိႈက္၊ လယ္ယာေျမရတနာသိုက္”ဆိုသည့္ အတုိင္း ေက်းရြာမွထြက္သည့္
အမိႈက္ သ႐ိုက္မ်ား၊ သီးႏွံပင္အႂကင္းအက်န္၊ ေကာက္ေမွာ္၊ ပဲေမွာ္၊
ႏွမ္းေမွာ္၊ ေျပာင္း႐ိုး၊ပဲ႐ိုး၊ ပဲဖတ္၊ ႏွမ္းဖတ္၊ ၾကက္ဆူႀကိတ္ဖတ္၊ ဖြဲႏု၊
ဆန္ကြဲ၊ သဘာ၀ေက်ာက္မ်ားမွထြက္ သည့္ ဂ်စ္ပဆန္ေက်ာက္မႈန္႔ႏွင့္
လေၾကးေက်ာက္မႈန္႔မ်ား၊ ျမစ္၊ ေခ်ာင္း၊ အင္းအိုင္ မ်ားရရွိႏုိင္သည့္
ႏုန္းမ်ား၊ သစ္စိမ္းေျမၾသ ဇာအပင္မ်ား၊ ေဗဒါမ်ား၊ ဒိုက္မ်ားအားလံုးသည္
သဘာ၀ေျမၾသဇာမ်ားျဖစ္ၾကသည္။သီးႏွံအေမွာ္၊ အမိႈက္၊ အ႐ိုးမ်ား၊
ေက်းရြာအမိႈက္မ်ားကို အီးအမ္ေဖ်ာ္ရည္ႏွင့္ ဘို ကာရွီ ေျမေဆြးပံုျပဳလုပ္၍
ေျမေဆြးကို ဆပြားႏုိင္သည္။ ႏြားေခ်း၊ ဖြဲႏု၊ စပါးခြံႏွင့္
အီးအမ္ေဖ်ာ္ရည္ေရာစပ္ၿပီး စူပါဘုိကာရွီ ျပဳ လုပ္ပါကလည္း ေျမေဆြးမ်ားမ်ား
ရရွိႏုိင္သည္။၀ါး႐ုံပင္ေအာက္မွ သဘာ၀ေျမေဆြးႏွင့္ ႏြားေခ်း၊ သစ္ရြက္ေဆြး၊
ဖြဲႏုႏွင့္ေရာၿပီး ေျမေဆြးျပဳလုပ္ပါက သဘာ၀ေျမေဆြးမ်ားမ်ားပြားႏိုင္သည္။
အိႏိၵယျပည္တြင္ ၁၉၅၄ ခုႏွစ္ကစၿပီး ၿမိဳ႕ျပအမိႈက္မ်ားကုိ သဘာ၀ေျမၾသဇာ အျဖစ္
တစ္ႏွစ္မက္ ထရစ္တန္ႏွစ္သန္း ေက်ာ္ထုတ္လုပ္ၿပီး သီးႏွံအထြက္တုိးေရး အတြက္
ျဖန္႔ျဖဴးေပးလ်က္ရွိသည္။ထုိ႔အတူ တ႐ုတ္ျပည္တြင္ လူ၊ တိရစၦာန္အညစ္ အေၾကးႏွင့္
ႏုန္းမ်ားကို စနစ္တက်ေရာစပ္ ၍ ႏွစ္စဥ္သဘာ၀ေျမၾသဇာတန္ဘီလ်ံသန္းႏွင့္ ခ်ီ၍
ထုတ္လုပ္ၿပီး သီးႏွံအထြက္တိုးေရးကို အသံုးျပဳလ်က္ရွိသည္။ဆန္ကြဲ၊ ဖြဲႏုကို
ေျမယာျပဳျပင္သည့္ အခ်ိန္တြင္ တစ္ဧက ေလးျပည္ႏႈန္း ၾကဲပက္ေပးပါက
သက္ရွိအႏုဇီ၀မ်ား ပြားမ်ားအားေကာင္းေစၿပီး သီးႏွံပင္ အႂကင္းအက်န္
ေဆြးျမည့္မႈျမန္ေစသည္။ ေျမေဆြးဓာတ္ တက္ေစသည္။
“ေျမတန္ဆန္ပက္”ဟုလယ္သမားႀကီးမ်ားက ဆုိၾကသည္။ေနာက္တစ္နည္းမွာ ႏြားေခ်းကို
က်င္းစနစ္ျဖင့္ စနစ္တက် သိုေလွာင္ျခင္းျဖစ္ သည္။
ႏုိင္ငံေတာ္ေတာ္မ်ားမ်ားတြင္ ႏြားေခ်းကိုက်င္းစနစ္ျဖင့္
စနစ္တက်သိုေလွာင္ၿပီး တန္ဖိုးရွိရွိ အသံုးျပဳၾကသည္။ ျမန္မာ လယ္သမားမ်ားသည္
ႏြားေခ်းစနစ္တက် သိုေလွာင္ျခင္း မျပဳဘဲ မုိးရြာအစို၊ ေနပူ
အေျခာက္ပစ္ထားသျဖင့္ အသံုးျပဳခ်ိန္တြင္ အာဟာရမရွိေသာ ႏြားေခ်းေျခာက္သာ
ျဖစ္ေနသည္။တန္ဖုိးမရွိ၊ အက်ဳိးမမ်ားလွေပ။ သို႔အတြက္ ႏြားေခ်းစနစ္တက် သို
ေလွာင္ရန္အတြက္ လယ္သမားႀကီးမ်ား၏ ရွိၿပီးႏြားတင္းကုပ္ေဘးတြင္ အက်ယ္ ၁၀ ေပ၊
အနက္ ေလးေပက်င္းတူးပါ။ တူး၍ ရရွိေသာေျမစာမ်ားကို မုိးေရမ၀င္ေစရန္ ပတ္လည္
ကန္သင္းဖုိ႔ထားပါ။က်င္းအေပၚမွ အမိုး မုိးေပးထားရန္ လုိအပ္သည္။ က်င္းထဲသို႔
ေန႔စဥ္ရရွိသည့္ ႏြားေခ်း၊ ႏြားေသး၊ စားခြက္က်န္ႏြားစာမ်ား၊
ႏြားခြာစာခင္းေကာက္႐ိုး၊ အမိႈက္သ႐ိုက္အားလံုး ထည့္ေပးပါ။ တစ္ ပတ္လွ်င္
တစ္ႀကိမ္ ဆန္ကြဲ၊ ဖြဲႏု၊ တစ္ျပည္ခန္႔ပက္ေပးၿပီး၊အီးအမ္ေဖ်ာ္ရည္ဖ်န္းေပး ပါ။
ဤသို႔ျဖင့္ ေန႔စဥ္ရရွိေသာ ႏြားေခ်း၊ ႏြားေသး၊ အမိႈက္မ်ားကို စုေဆာင္းပါ။
သီးႏွံစိုက္ခ်ိန္ေရာက္လွ်င္ က်င္းထဲမွ အာဟာရျပည့္တန္ဖိုးရွိသည့္
ႏြားေခ်းေျမေဆြးကို လယ္ထဲခ်ေပးရန္ျဖစ္သည္။ ႏြားေခ်းက်င္း စနစ္သည္
သံုး၍မကုန္ႏုိင္ေသာ ေျမေဆြး စက္႐ုံတစ္႐ုံ မိမိအိမ္ေဘးတြင္ တည္ထား
ဘိသကဲ့သို႔ အက်ဳိးမ်ားႏုိင္သည္။သဘာ၀ေျမေဆြး လြယ္လြယ္ရရွိႏုိင္
ေသာနည္းတစ္နည္းမွာ မိမိအိမ္တြင္ တစ္ ႏုိင္တစ္ပိုင္ တီေကာင္ေမြးျမဴထားပါက
တီက်စ္စာေျမေဆြးကို လြယ္လြယ္ရရွိႏုိင္ သည္။ ႏုိင္ငံတကာတြင္ လယ္ေျမ၊ ယာေျမ
မ်ားကို ႏုန္းထည့္ေပးျခင္းလုပ္ငန္းကို က်ယ္က်ယ္ျပန္႔ျပန္႔
ေဆာင္ရြက္လာၾကသည္။ ျမစ္ေခ်ာင္း၊ အင္းအုိင္မ်ား၊ ေရငန္တက္ ေသာ
ေခ်ာင္းမ်ားတြင္ သဘာ၀အေလ်ာက္ အာဟာရတန္ဖိုးျပည့္၀ေအာင္ စုေဆာင္း ေပးထားေသာ
ႏုန္းမ်ား မ်ားစြာရရွိႏုိင္သည္။ႏုန္းထည့္ျခင္းသည္ ဓာတ္ေျမၾသဇာအသင့္
အတင့္သံုးျခင္းျဖင့္ သီးႏွံအထြက္တုိးေစႏုိင္သည္။ သို႔အတြက္
“အလြယ္ကူဆံုး၊အဖိုး တန္ႏုန္း၊ အက်ဳိးရွိစြာသံုး””ဟု တိုက္တြန္း လုိပါသည္။
အိႏိၵယ၊ တ႐ုတ္၊ ဗီယက္နမ္ ႏုိင္ငံမ်ားတြင္ ျမစ္ေခ်ာင္းအင္းအိုင္မ်ားမွ
ႏုန္းကို လယ္အတြင္းသို႔ ေရစုပ္စက္ျဖင့္ စုပ္တင္ၾကသည္။တခ်ဳိ႕ႏုန္းကို
စုပ္တင္ၿပီး သီးသန္႔ စုေဆာင္းၾကသည္။ စုေဆာင္းရရွိေသာႏုန္းမ်ားကို ႏြားေခ်း၊
ေျမေဆြး၊ သစ္ရြက္ ေဆြး၊ သီးႏွံအေမွာ္အမိႈက္မ်ားႏွင့္ ေရာႏွပ္ ထားၿပီး
သဘာ၀ေျမေဆြးအျဖစ္ တြင္တြင္ က်ယ္က်ယ္ အသံုးျပဳလ်က္ရွိၾကသည္။ ၁၉၇၇ ခုႏွစ္၊
ကမၻာ့စားနပ္ရိကၡာအဖြဲ႕၏ အစီရင္ခံစာအရ ႏုန္းႏွင့္ သဘာ၀ေျမၾသဇာ
အသံုးျပဳသျဖင့္ ႏွံစားသီးႏွံတစ္ဟက္တာမွ ၁၅,၄၈၀ ကီလုိဂရမ္ထြက္ရွိေၾကာင္း
ေဖာ္ျပထားသည္။သဘာ၀ေျမၾသဇာမ်ားမ်ား ရရွိႏုိင္ ေသာ တျခားတစ္နည္းမွာ
သစ္စိမ္းေျမၾသ ဇာေကၽြးျခင္းပင္ျဖစ္သည္။ သစ္စိမ္းေျမၾသဇာအျဖစ္ အဇုိလာ
ေရေက်ာက္ခက္၊ ညံပင္၊ ပိုက္ဆံေလွ်ာ္ပင္၊ ပဲလြမ္း၊ ပဲတီစိမ္း၊ ဒန္႔ကၽြဲ၊
ေဘာစကိုင္း၊ ကုကၠိဳ၊ ေဗဒါစသည့္အပင္ မ်ားျဖစ္သည္။ ေဗဒါပင္တြင္
ကယ္လ္စီယမ္ဓာတ္ ၃၈ ရာခုိင္ႏႈန္းထိ ပါ၀င္ေၾကာင္း
ေတြ႕ရသည္။အဇိုလာေရေက်ာက္ခက္ကို ျမန္မာ ႏုိင္ငံရွိ ေရအိုင္၊
ေရဆိုးေျမာင္းမ်ားတြင္ မ်ားစြာေပါက္ပြားလ်က္ရွိသည္ကုိ ေတြ႕ရသည္။ အဇိုလာတြင္
ႏုိက္ထ႐ိုဂ်င္ဓာတ္ သုည ဒသမ ၂ ရာခုိင္ႏႈန္းႏွင့္ သစ္ေဆြးဓာတ္ ၄၈
ရာခုိင္ႏႈန္းပါ၀င္သည္။ အဇိုလာကို တစ္ဧကႏွစ္ တန္ႏႈန္းထည့္ေပးလွ်င္
ႏွစ္ပတ္အတြင္း အဇုိလာ အစိုရွစ္တန္အထိ ပြားႏုိင္ၿပီး ယူရီးယား ၃၅
ေပါင္ႏွင့္ညီမွ်ေသာ ႏုိက္ထ႐ိုဂ်င္ဓာတ္အျပင္ သစ္ေဆြးဓာတ္လည္း
ရရွိသည္။အဇိုလာကို သစ္စိမ္းေျမၾသဇာအျဖစ္ အသံုးျပဳသည့္အတြက္
ဖိလစ္ပိုင္ႏုိင္ငံတြင္ စပါးအထြက္ ႏွစ္ရာခုိင္ႏႈန္း၊ ဗီယက္နမ္ႏုိင္ငံတြင္
၁၉၇၇ ခုႏွစ္ စမ္းသပ္ေတြ႕ရွိခ်က္အရ စပါးအထြက္ ငါးရာခုိင္ႏႈန္းမွ ၂၂
ရာခုိင္ႏႈန္းတုိးတက္ထြက္ရွိေၾကာင္း ေတြ႕ရသည္။သစ္စိမ္းေျမၾသဇာအျဖစ္
အသံုးျပဳႏုိင္ေသာ အပင္မ်ား၏ အာဟာရဓာတ္ပါ၀င္မႈ ကို ေလ့လာၾကည့္လွ်င္
ပိုက္ဆံေလွ်ာ္ပင္တြင္ႏုိက္ထ႐ုိဂ်င္ ၂ ဒသမ ၆၆ ရာခုိင္ႏႈန္း၊ ေဖာ့စ္ဖရပ္ဓာတ္
သုည ဒသမ ၄ ရာခုိင္ႏႈန္း၊ ပိုတက္စီယမ္ဓာတ္ ၁ ဒသမ ၉၁ ရာခုိင္ႏႈန္းပါ၀င္ၿပီး
ပိုက္ဆံေလွ်ာ္တစ္ဧက အစိုခုနစ္ တန္ ထည့္ပါက ယူရီးယား ၁၆၈ ေပါင္ႏွင့္
ညီမွ်ေသာ ႏုိုက္ထ႐ိုဂ်င္ဓာတ္ကို ရရွိသည္။တစ္ဧက စပါး ၁၀၄ တင္းထြက္ရွိေၾကာင္း
ေတြ႕ရသည္။ ညံပင္တြင္ ႏိုက္ထ႐ိုဂ်င္ဓာတ္ကို ၃ ဒသမ ၂၂ ရာခိုင္ႏႈန္း၊
ေဖာ့စ္ဖရပ္သုည ဒသမ ၂၉ ရာခိုင္ႏႈန္း၊ ပိုတက္စီယမ္ သုညဒသမ ၉၅ ရာခုိင္ႏႈန္း
ပါ၀င္သည္။ ညံပင္ အစိုတစ္ဧက ၅ ဒသမ ၄ တန္ထည့္သြင္း ပါက ယူရီးယား ၁၆၈
ေပါင္ႏွင့္ညီမွ်ေသာ ႏုိက္ထ႐ိုဂ်င္ရရွိၿပီး စပါးတင္း ၁၀၂ တင္း ထြက္ရွိသည္။
ကုကၠဳိရြက္တြင္ ႏုိက္ထ႐ိုဂ်င္ ၃ ဒသမ ၆၁ ရာခုိင္ႏႈန္း၊ ေဖာ့စ္ဖရပ္ သုည ဒသမ
၂၇ ရာခုိင္ႏႈန္း၊ ပိုတက္စီယမ္ ၂ ဒသမ ၃၂ ရာခိုင္
ႏႈန္းပါ၀င္သည္။ကုကၠိဳက္ရြက္စို တစ္ဧက ေျခာက္တန္ထည့္သြင္းပါက ယူ ရီးယား ၁၉၂
ေပါင္ႏွင့္ညီမွ်ေသာ ႏုိက္ထ႐ိုဂ်င္ရရွိၿပီး စပါး ၁၀၆ တင္းထြက္ရွိသည္။
သစ္စိမ္းေျမၾသဇာအျဖစ္ အပင္မ်ားကို အသံုးျပဳပါက ေျမဆီလႊာ၏ ဂုဏ္သတၱိပါ
ေျပာင္းလဲေစႏုိင္ၿပီး အာဟာရတန္ဖိုးလည္း တက္ေစႏုိင္သည္။သို႔ပါ၍ သီးႏွံမ်ား
အထြက္တုိးေစရန္ႏွင့္ အထြက္ႏႈန္းမ်ား တည္တံ့တုိးပြားေစရန္အတြက္
ဓာတ္ေျမၾသဇာသာမက သဘာ၀ေျမၾသဇာမ်ားကိုလည္း အေလးထား၍ ဂ႐ု ျပဳသံုးစြဲၾကရန္
လိုအပ္ေပသည္။- ေအာင္ဆန္း (စုိက္ပ်ဳိးေရး)
Share this