သမန္းမညီျခင္းႏွင့္ အပင္ႀကီးထြားမႈအလုိက္စနစ္တက် ေရသြင္းေရထုတ္ႏုိင္ျခင္းမရွိဘဲ က်ဲခင္းမ်ားျဖင့္သာစိုက္ပ်ဳိး
ပါကစပါးအထြက္ႏႈန္းကိုေလ်ာ့က်ေစၿပီး ေနာက္ဆက္တြဲရလဒ္အျဖစ္လယ္ယာလုပ္ငန္းလုပ္ကိုင္သူတုိ႔၏၀င္ေငြမ်ား
ကိုဆက္လက္က်ဆင္းလာေစမည္ျဖစ္ေၾကာင္း သိရသည္။ကာယ၊ ဉာဏအားကိုေပါင္းစပ္လုပ္ရသည့္ လယ္ယာ
လုပ္ငန္းတြင္လုပ္ငန္းသဘာ၀ႏွင့္ကိုက္ညီသည့္ကၽြမ္းက်င္ေသာ လယ္ယာလုပ္သားရွားပါးျခင္းက က်ဲခင္းမ်ား
ျဖစ္လာေစျခင္း၏ အဓိကအေၾကာင္း အရင္းတစ္ရပ္ျဖစ္သည္။
ယခင္က စပါးစိုက္ရာတြင္ ပ်ဳိးေထာင္၊ ေကာက္ႏုတ္၊ ေကာက္စိုက္ဟူ၍ စနစ္တက်အဆင့္ဆင့္စိုက္ပ်ဳိးခဲ့ၾကေသာ္
လည္း ယခုအခါကၽြမ္းက်င္ေသာ လယ္ယာလုပ္သားရွားပါးမႈႏွင့္ ေကာက္စိုက္သူရွားပါးလာမႈေၾကာင့္စိုက္ပ်ဳိးမည့္
လယ္ကြက္တြင္တိုက္ရိုက္ပ်ဳိးၾကဲစိုက္ပ်ဳိးေသာနည္းစနစ္ကို လယ္သမားမ်ားက အလြယ္အသံုးျပဳ စိုက္ပ်ဳိးလာၾက
ျခင္းျဖစ္သည္။
က်ဲခင္းမ်ားလာျခင္းေၾကာင့္ လယ္ယာလုပ္သားတုိ႔၏ အလုပ္ဆင္းရသည့္ရက္ကို ေလ်ာ့နည္းလာေစသည္။
“၀င္ေငြက အမ်ားႀကီးကြာသြားတယ္။ တစ္ရာသီဆုိရင္ ခါတုိင္း ရက္ ၄၀၊ ရက္ ၅၀ ေလာက္စိုက္ရတယ္။ အခုဆုိ
ရင္ေတာ့ တစ္လေတာင္ျပည့္ခ်င္မွ ျပည့္ေတာ့မယ္။ တစ္ေန႔အသံုးစရိတ္က က်ပ္ ၄,၀၀၀ ေလာက္ေပါ့။
အကုန္၀ယ္စားရတာပဲ။ အဓိကက စားဖို႔အတြက္ ကုန္တာမ်ားတယ္”ဟု ရင္းၿငိမ္ေတာင္ဘက္ကြင္းမွ မိသားစု
ငါးဦးရွိသူ အသက္ ၃၅ ႏွစ္ အရြယ္မႏြဲ႕က ေျပာသည္။
ေျမမ်က္ႏွာသြင္ျပင္ႏွင့္ ရာသီဥတုအရ ေျမဆီေျမႏွစ္ေကာင္းမြန္ၿပီး မုတ္သံုရရွိေသာ ရင္းၿငိမ္ေတာင္ဘက္ကြင္း
မွာ ဧက ၁,၀၀၀ ရွိေသာ္လည္း ဧက ၇၀၀ ခန္႔မွာ က်ဲခင္းမ်ားသာျဖစ္လာေၾကာင္း သိရသည္။
“အလုပ္သမား အခက္အခဲျဖစ္တယ္ဆုိတာက အလုပ္သမားေတြက အရင္ကလုိမဟုတ္ဘူး။ အရင္ကဆုိရင္ ငါးနာရီ ေလာက္ဆုိရင္စိုက္ၿပီ။ အခုကေျခာက္နာရီ ေက်ာ္ေက်ာ္မွအလုပ္ဆင္းတယ္။ ညေနဆိုရင္ ငါးနာရီမထုိး
ဘူး ျပန္ၿပီ။ ငါးနာရီဆုိတာ ေနက အျမင့္ႀကီးရွိေသးတယ္။
“အခုဆုိရင္ ေန႔စားခက တစ္ေန႔ကို က်ပ္ ၃,၅၀၀ ေပးရတယ္။ အခ်ိန္ကလည္း အရင္က မိ႐ိုးဖလာအလုပ္ခ်ိန္
ထက္ အမ်ား ႀကီးကြာတယ္။ လက္ရွိလယ္ႀကီးတစ္ခြင္ လံုးကိုလုပ္ဖို႔ အလုပ္သမားဘာေၾကာင့္ ရွားတာလဲဆုိ
ေတာ့ အခုအရြယ္ေရာက္တာနဲ႔ သူမ်ားႏုိင္ငံကိုသြားကုန္ၾကၿပီ။
ဒီမွာ သံုးလို႔မရတဲ့လူေတြေလာက္ပဲ က်န္တယ္”ဟု ရင္းၿငိမ္ေတာင္ဘက္ျခမ္းမွ လယ္ ၁၀ ဒသမ ၅ ဧကစိုက္
ေသာ ေတာင္သူ ဦးပန္းေအးက ေျပာသည္။
အစိုးရမွ စိုက္ပ်ဳိးစရိတ္ေခ်းေငြမ်ားကို က်ပ္တစ္သိန္းအထိ တုိးေပးခဲ့ေသာ္ လည္း ၀င္ေငြထြက္ေငြမမွ်သျဖင့္
အစိုးရေခ်းေငြမွာ လယ္ယာလုပ္ငန္းတြင္ အျပည့္အ၀အသံုးခ်ႏုိင္ျခင္းမရွိေၾကာင္း သိရသည္။
“လက္ရွိရွည္ရွည္ေ၀းေ၀းဘာမွမေျပာခ်င္ဘူး။ စပါးေစ်းနဲ႔ကုန္က်စရိတ္က ဘယ္လိုမွမမွ်ဘူး”ဟု ဦးပန္းေအး
က ျဖည့္စြက္ေျပာသည္။
ယင္းေဒသတြင္ ေရႊ၀ါထြန္း၊ နဂါးယား စသည့္မ်ဳိးမ်ားကိုအစိုက္မ်ားၿပီး တစ္ဧကအထြက္ႏႈန္းမွာ ပွ်မ္းမွ် တင္း
၅၀ ခန္႔ရွိေၾကာင္း သိရသည္။
စပါးပင္မ်ားကို အေထာက္အကူျဖစ္ေစရန္အတြက္ မညီညာေသာစိုက္ပ်ဳိးေျမမ်ားကို ျပဳျပင္လိုေသာ္လည္း
ဘူဒိုဇာငွားရမ္းခမွာတစ္နာရီလွ်င္ က်ပ္တစ္သိန္းခန္႔ရွိၿပီး စနစ္တက်လုပ္ကိုင္မေပးမည္ကိုလည္းေတာင္သူ
မ်ား ေၾကာင့္ၾကမႈမ်ားရွိေၾကာင္း သိရသည္။
ေကာက္ပင္မ်ား ေနေရာင္ျခည္ႏွင့္ ေအာက္ဆီဂ်င္အလံုေလာက္ရရွိၿပီးပင္ပြားမ်ားကာ အထြက္ႏႈန္းတုိးတက္
ေစမည့္ စနစ္တက် ပ်ဳိးေထာင္မစိုက္ပ်ဳိးႏုိင္ပဲ မျဖစ္မေနက်ဲခင္းျဖင့္သာ စိုက္ပ်ဳိးမည္ဆိုပါက အထြက္ႏႈန္းကို
မထိခိုင္ေစရန္ သမန္းညီေစရန္ႏွင့္ ေရသြင္းေရထုတ္ ေကာင္းမြန္ ေအာင္ ေဆာင္ရြက္သြားရန္လိုေၾကာင္း
ျမန္မာႏုိင္ငံ ဆန္စပါးအသင္းခ်ဳပ္မွဆန္စပါးပညာရွင္ ေဒါက္တာမင္းေအာင္က အၾကံျပဳသည္။
“အမွန္ေတာ့ က်ဲခင္းမ်ားလာတာနဲ႔ အမွ် စနစ္တက်မလုပ္ႏုိင္ရင္အထြက္ ေလ်ာ့သြားႏုိင္တယ္။ ပ်ဳိးေထာင္
ေကာက္ စိုက္လုပ္ငန္းမွာေကာက္စိုက္သမရွားလာေတာ့ လယ္သမားေတြ မတတ္သာလုိ႔ လုပ္ရတာေပါ့”
ဟုေဒါက္တာမင္းေအာင္ က ေျပာသည္။